کاربرد روش تحقیق کیفی در مطالعات فمینیستی

درعصر حاضر، حرکت و گذار پژوهش­های اجتماعی از روش­های کمی و سخت به روش­های کیفی و نرم انسان­گرایانه و تفسیری اهمیت رویکرد کیفی را در تحقیقات اجتماعی دو چندان کرده است. روش گروه­های متمرکز ازجمله روش­های کیفی می­باشد که ازطریق ارائه تفسیرهای مختلف و متعدد از واقعیت و ایجاد الگوهای مورد توافق حاصل می­شود. در مقاله­ی حاضر، محققین در صددند ضمن تشریح یکی از مهم­ترین روش­های پژوهش کیفی یعنی گروه­های متمرکز[1] و جنبه­هایی از اجراء این روش از جمله ضبط صدا، سطح دخالت مدیریت، تعداد گروه­ها، تعداد جلسات و نوع سوالات، کاربرد روش یاد شده را در رویکردهای فمنیستی برجسته نمایند. با این استدلال که، در این روش، تاکید بر تعامل گروهی و ساخت معانی از طریق تعامل افراد با گروه از یک طرف و از طرف دیگر، تمرکز بر ویژگی­هایی چون طبیعی بودن محیط، تاکید بر زمینه اجتماعی و غیر بهره­گیرانه بودن باعث شده که روش یاد شده همسویی بیشتری با اصول اخلاقی و سیاست­های فمینیست­ها داشته باشد. این امر در سال­های اخیر باعث استقبال بیشتر فمنیست­ها از روش گروه­های متمرکز شده است. چرا که از دیدگاه فمینیست­ها، این روش نقش برجسته­ای در به گوش رساندن صدای گروه­های زنان دارد. درنهایت، روش یاد شده مثل سایر روش­های تحقیق، دارای محدودیت­هایی می­باشد که توجه به آن­ها، برای بالا بردن کیفیت تحقیق کمک خواهد کرد. به همین خاطر، در مقاله­ی حاضر به این محدودیت­ها هم اشاره خواهد شد.